domingo, 3 de enero de 2016

Día de lluvia

Buenos días soñadores!

Digo buenos, por decir algo. Por que la verdad es que hoy hace un día horrible. Este año, no tenemos un invierno como tal, sino un tiempo loco que pasa de un día de sol y calor, a un día de temporal infernal. Y hoy tocó día de temporal. Lo cual me chafó un poco los planes.

Para hoy tenía pensado ir hasta Santiago de Compostela, y pasar el día en plan guiri visitando la catedral: visita guiada a las cubiertas, visita guiada a las excavaciones arqueológicas...

Pero con este día toca quedarse en casa. Y aquí estoy, pensando en un plan alternativo que no sea meterse en un bar a tomar cafés, y sólo se me ocurre quedarme en casa, acurrucada en el sofá con un buen libro. 

Amigos míos, ya nos veremos el próximo finde!

Saludos!

viernes, 1 de enero de 2016

Propósitos de ano novo

Feliz ano 2016 a todos!

Hoxé é o día do sono, do cansancio, para moitos tamén o día da resaca... E o día dos propósitos de ano novo. Tódolos anos, nos propoñemos uns obxetivos a cumplir ao longo do ano, e por desgracia, a maioria caen en saco rato. Os meus de este ano son:
  • Ler 50 libros
  • Volver a facer ioga
  • Dieta! Toca eliminar esos kg de mais que collin nos últimos meses.
  • Entrenar para ir a carreira San Silvestre 2016
  • Arreglarme un pouco mais: son demasiado de coller o primeiro que pillo e coleta.
  • Volver a facer o camiño de Santiago: nesta ocasión o Portugues, e soiña. A experiencia de ir soa tenme pinta de ser moi enriquecedora, e teño moitas ganas de vivila.
Cumplirei algún? Todos? E cales son os vosos propósitos para este novo ano?
Saúdos!

lunes, 30 de noviembre de 2015

El regreso del Catón - Matilde Asensi

Boas!
Desta volva toca falar de libros: outra das miñas grandes paixons. Xa dende nena, son unha enamorada da letura, e ainda que tiven épocas de ler pouco por falta de tempo,volvo a estar a pleno rendemento.
O último libro que rematei é 'El regreso del Catón´. Trátase da segunda parte de 'El Últimos Catón´. Cos mesmos protagonistas, moito maiores, e acompañados de novos 

personaxes, a autora volve a sumerxirnos nunha trepidante aventura onde se mezclan historia e presente. Nesta ocasión, os nosos protagonistas teñen por diante unha investigación, que lles leva a perseguir os movementos dos osarios Xesús de Nazaret maila súa familia ao longo dos séculos.
A historia engancha, e moito. Pero a min persoalmente gustoume mais o anterior. Este encantoume, pero hai cousiñas collidas con pinzas e que case rozan a ciencia fición, que fan que non o valore tanto como o anterior.
De todos xeitos, recoméndovos a todos a sua lectura.

Título: El Regreso del Catón
Autor: Matilde Asensi
Valoración persoal: 4/5
Páxinas: 544
Amazon:  www.amazon.es/regreso-del-Catón-Matilde-Asensi-ebook/dp/B011AHOYAS

lunes, 9 de noviembre de 2015

Ruta dos Muiños de Vento

Ría de Arousa

Moi boas!

Este finde tivemos tempo de verán en pleno outono, así que aproveitando que parou a choiva e saiu o sol, tocou facer unha rutiña. Nesta ocasión fun ata Catoira, a facer a Ruta Dos Muiños de Vento.

Trátase dun percorrido circular cun desnivel de 200 metros nos que se pode disfrutar dunhas impresionantes vistas da Ría de Arousa. Pola camiño temos cousas tan interesantes como os petroglifos de Barral os propios muiños de vento, os cales están ao longo da localidade de Catoira e na parroquia de Abalo. O percorrida tamén nos leva por nucleos rurais formados por casas antigas agora xa restauradase.

A ruta remata cunha visita á Lagoa Pedrae Miúdas, sitas en Outeiro da Vila e que se formaron na cunca dunha antiga canteira de pedra. Este espazo alberga auga de excelente calidade.

lunes, 2 de noviembre de 2015

Andaina de Cortegada

Moi boas!

Ainda que non o pareza, non me esquezo deste proxectiño que teño aquí. Pero entre falta de tempo, e cousiñas varias, teñíao un tanto abandoado.
Para darlle vidilla vouvos falar dunha andaina que fixen fai un par de semanas no concello de Cortegada. Tratábase dunha andaina organizada polo Concelloe onde por so 8€ tiñas dereito a un agasallo por participar, 4 paradas de avituallamente e comida ao chegar á meta. Este foi o 8° ano que a fixeron: recoméndovos ir o 9°.
Pero se queredes ir antes a descobrir este lindísimo concello, éste dispòn dunha ruta de senderismo:

Comezo da Ruta: Balneario de 1937
Coordenadas: 42°12'11.1''N 8°10'27.4''W
Descrición: Percorre gran parte do Concello. Comeza no Balneario do río pasando polo alto da Barca: aldea abandonada por onde pasaba o camiño real Vigo-Castilla. Ésta aldea foi abandoada pola construción do embalse. Seguimos dirección o Bao, San Bieito do Rabiño, Soutelo, Seixomil, Refoxos (neste lugar veremos un priorato pertencente ao Mosteiro de Celanova). Seguindo o camiño chegaremos a Muradelle, Abelenda, Pontetrado, Vilanova e de novo Cortegada.
Esta ruta lévanos a través de pradeiras, bosques de ribeira onde sendearemos entre carballeiras centenarias, pontes romanas e fermosos exemplos de arquitectura relixosa como a igrexa de San Bieito do Rabiño, San Martiño de Valongo...
Lonxitude: 22,42 km
Grado de dificultade: media/alta
Tempo: 4 horas 8 minutos
Circular:

domingo, 19 de julio de 2015

Petróglifo do Outeiro do Cribo

Bos días!

Hoxe toca darlle continuidade a este proxecto, que tivo un parón por motivos informáticos. No verán, non todo é praia e festas, senón que tamén hai tempo para ir visitar sitios interesantes. Onte, sin ir mais lonxe, tocou ir á Armenteira (Meis), a ver o Petróglifo do Outeiro do Cribo.

Está mais ou menos ben sinalizado, cousa pouco común, xa que normalmente a sinalización na nosa terra é moi decifiente: mais dunha vez cheguei a destino de casualidade despois de dar mil voltas... Subindo á Armenteira, hai que meterse pola ruta BTT que vemos sinalizada. Avanzando pola ruta vemos o seguinte sinal:



Pois enfrente deste sinal hai un carreiro estreitiño. Seguímolo e pouco mais adiante temos o petróglifo.

Grabados sobre unha roca granítica e localizados nunha parte de superficie plana e lixeiramente inclinada. Os motivos están dispostos de xeito vertical.
Na parte de arriba atópase un labirinto de tipo Mogor duns 60 cm. de diámetro, atravesado por un trazo recto que parte do seu centro cara á dereita, saíndo da súa perímetro. Sobre este motivo pódense observar unha serie de trazos indeterminados, posiblemente de factura moderna.

Debaixo do labirinto podemos diferenciar un grupo de cérvidos formado por un macho, fácilmente identificado polo sua cornamenta e cunha lonxitude de 57 cm. e unha femia duns 36 cm. de lonxitude. Ambos animais levan unidos aos seus cuartos traseiros uns trazos curvos que se poden interpretar como que están arrastrando algo. Sobre os cervos existen unha serie de trazos inconclusos que poden suxerir figuras incompletas doutros animais.

No extremo inferior dereito observamos unha cazoleta, e outro cervo macho esta vez de menor lonxitude, aproximadamente uns 30 cm. e dous círculos concéntricos de 20 cm. de diamétro con 4 cazoletas no seu interior.

Cabe destacar a presenza, na parte central á esquerda dos motivos expostos anteriormente, dunha escena de equitación que tanto pola súa técnica de gravado como pola súa morfoloxía pertence a unha época posterior ao resto dos motivos.

martes, 26 de mayo de 2015

Casa Muiño das Maquias


Hoxe vouvos falar dun lugar que atopei de casualidade trastellando na rede: a casa muidos das Maquias. Despois de ver a foto nun blog, non parei ata ir a visitalo. E debo decir que é moito mais bonito na realidade do que poida mostrar calquera foro. Parece un lugar máxico, de lenda, onde non che sorprendería atopate cunha meiga ou un duende.
Está situado na parroquia de Zamáns, no concello de Vigo. Atópase, mais concretamente, aos pés do encoro de Zamáns. Trátase dun conxunto etnográfico, composto por dous muiños. O principal, que aparece na foto, era tamen unha vivenda. Tiñas duas plantas, e incluso un pórtico   petreo. É posible ver como chegaba a auga ata eles a través das conducións. Os dous conservan todas as canles e acueductos que levaban a auga ata os muiños no fai tantos anos. Eu, persoalmente, é a primera vez que vexo un muiño así.

A Maquía era a porción que lle correspondía ó muiñeiro a cambio de moer gran.

Parece ser, que a finais do século XX, o muiño foi reconstruido para fomentar as ensinanzas sobre a cultura do pan. Por desgraza, a día de hoxe, volve a estar en estado de abandono e ruinas. É unha pena que se deixen perder este tipo de cousas, tan nosas, con tanta beleza e tan ben reprenta o noso pasado.

-X-